Hij zit in de sfeervol uitgelichte ruimte waarin Vocaal Ensemble Cantamare van de ACVA een concert verzorgt. Het is bijna kerst. Hij droomt weg op de klanken van een Christmas Carol en ziet de jaren waarin zijn zoons op heel jonge leeftijd begonnen met zingen.

Hij ziet ze groeien in wat ze kennen en kunnen en dan komt het moment waarop de jongensstem plaats maakt voor de mannenstem. Hij hoort beide zoons vol overgave instemmen met de Christmas Carol en voelt dat het goed is dat ze deze muziek, zonder versterking in de intimiteit van een veilige groep, naast hun belangstelling voor wat ze onontkoombaar op zovele plekken dagelijks om zich heen horen, hebben leren kennen en waarderen. Hij kijkt naar zijn vrouw en ziet dat zij hetzelfde ervaart.

Na afloop zit er een aanmeldingsformulier voor de ACVA-Patrons in de doos. Het is het enige formulier die avond, maar wel een bijzonder formulier dat door de hoogte van het bedrag een uitdrukking is van de waardering voor dat waar de ACVA voor staat: jeugd verder brengen, zowel muzikaal als ook als persoon. De facto welzijnswerk en cultuureducatie in één.

Hij is nog steeds ACVA-Patron.